Nie ma żadnego obowiązku informowania o tym, że ma się hiv. Radzimy jednak by być otwartym wobec swojego lekarza. Aby lekarz był w stanie właściwie sprawować opiekę medyczną oraz dbać, by leczenie innych dolegliwości nie oddziaływało na leki przeciw wirusowi hiv, powinien wiedzieć o tym, że pacjent ma zdiagnozowany hiv.   

Paragraf 237 ustawy karnej dotyczy przenoszenia poważnych chorób zakaźnych między ludźmi. Obejmuje on przenoszenie zakażenia oraz narażanie innych na ryzyko zakażenia, ale tylko wtedy, gdy istnieje rzeczywiste ryzyko przeniesienia zakażenia. Narażenie kogoś na zakażenie wirusem hiv może podpadać pod ten paragraf, ale obowiązuje tu wiele wyjątków.    

• Jeśli ktoś poddaje się skutecznemu leczeniu, nie ma żadnego ryzyka, że będzie zarażać innych. Jeśli osoba robi wszystko co tylko możliwe, by zapobiec zarażeniu podczas kontaktu płciowego, podlega wyłączeniu odpowiedzialności karnej. Oznacza to, że ludzie żyjący z diagnozą hiv, którzy, czy to poddają się skutecznemu leczeniu czy stosują prezerwatywy, nie mogą być ukarani z tego paragrafu.    
• Nie można być ukaranym za przenoszenie zakażenia ani narażanie partnera seksualnego na niebezpieczeństwo zarażenia, jeśli ów z góry wyrazi zgodę na narażenie się na niebezpieczeństwo zarażenia. Nie oznacza to, że ma się obowiązek informowania, tylko że nie można zostać ukaranym, jeśli partner został uprzedzony i mimo to zdecydował się «narazić się na niebezpieczeństwo zarażenia».  Natomiast jeśli ktoś nie poddaje się leczeniu oraz nie podejmuje koniecznych i dostatecznych działań dla zapobieżenia zarażeniu innych, może być ukarany, o ile nie uprzedzi swojego seksualnego partnera, niezależnie od tego, czy dojdzie do zarażenia czy nie.   
• Zwolnione z odpowiedzialności karnej jest również przeniesienie zakażenia z osób parających się uprawianiem seksu zawodowo i z osób zażywających środki odurzające drogą iniekcyjną oraz odmatczyne zakażenia dzieci.